30 Temmuz 2011 Cumartesi

gece sarhoşluğu

               Saat sabahın dört buçuğu yıllardır süre geldiği gibi yine ayaktayım bu saatte. Dışarıda az önce, birkaç saniye önce bir kedi acı bir şekilde miyavladı. Rüzgâr esmiyor, ona rağmen tuhaf bir sis bulutu kaplamış gökyüzünü ay etraflarda yok. Sıkıcı sıcak ve umudumun yerlerde süründüğü bir yaz gecesi. Artık uyumalı K. gene de son bir sigara tüttürmeli pencereden dışarıya doğru, belki yol alıp uzaklara gider o grimsi duman. Gittiği yere benden haber götürür belki. Bak nasılda saçmalıyor uykusuzken insan. İnsanım değil mi ben, varım değil mi? ne üzücü bir durum bu. İyi geceler...

5 yorum:

  1. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  2. Ne ajoyflğır, insan olmak... Bazen...

    YanıtlaSil
  3. Nezaket gereğide olsa bir izleyici ne hoş:)'Ne ağırdır,insan olmak...Bazen' demek istedin sanırım. Süreklilik arz ediyorsa çok kötü...

    YanıtlaSil
  4. Ne ağırdır insan olmak yazmak istedim. ama bir türlü başaramamışım . sıcaklardan sanırım:)
    Bu arada evet, bazen demek istedim elbette...

    YanıtlaSil
  5. bir sigara dumanından bile medet ummak...onu belleğinin dibine doğru itmek isterken, dibe vurduğunu hissetmek...galiba unuttum düşünmüyorum eskisi gibi derken, içinin dışının onunla dolduğunu görmek....zor şey insan olmak prangalıyken yürek...

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...